Er zit een gat in zijn broek, al maanden. Je kunt er precies zijn knie door zien. Niet uit hippigheid, Monsieur G. zou niet weten wat dat was, zuinigheid is het ook niet, het is pure desinteresse. De stof slobbert om zijn benen, een touwtje rond zijn middel houdt de boel zo bijelkaar dat de kapotte gulp geen punt is. Mooi touwtje toch, grinnikt hij als hij me ziet kijken. Dat een broek bij hem kan slobberen mag een wonder …
Mijn vriend Gilles is Frans, maar vanaf zijn twintigste tot vier jaar geleden heeft hij in het buitenland gewoond. In Lyon, waar hij is opgegroeid, ging hij naar de beste scholen en zodra hij wat ouder was, werd hij uitgenodigd voor rallyes, privéfeestjes in besloten kring voor kinderen van adel of uit de hogere bourgeoisie. “Voor mijn achttiende was ik nog nooit in een bar geweest”, zegt hij. Zonder met hun open te knipperen, spenderen ouders duizenden euro’s om de …
Op de Avenue Montaigne zitten Dior en hotel Plaza Athénée. Bij het modehuis zie ik altijd lange rijen staan. In het hotel mochten we – voor werk – ooit aan een peperduur glaasje nippen.
Iets verderop, op de Champs-Élysées, staat het vlaggenschip van Louis Vuitton – ook al met dagelijkse lange rijen – en verkoopt sterpatissier Pierre Hermé zijn macarons – die we ook al eens voor werk mochten proeven. Ja, mijn werk is soms erg leuk.
Loop naar het …
