Huizenaanbod

Mari
Mari Maris
Mari Maris

Taal van de toekomstige tijd

 

Nadat ik de belangrijke zin un cornetto fraise, s’il vous plaît had geleerd, ging het hard met mijn begrip van het Frans. De taal die door volwassen werd bezongen als de taal van de liefde was helemaal niet zo ingewikkeld als ze deden voorkomen. Frites en mayonaise bleken net zo begrijpelijk als ball trap. Als kleine wijsneus verkondigde ik met veel aplomb dat ball trap een logischer term was dan voetbal; trappen tegen een bal – maar dan andersom, zo horen woorden nou eenmaal in het Frans, dat wist een kind.

Jammer dat ik erachter kwam dat het met trappen geen bal te maken heeft. De bal in kwestie bleek een balle: een kogel. Die dient niet getrapt te worden, maar geschoten op een vliegend doel; een kleiduif in goed Nederlands. Een raadselachtig fenomeen, dat getuige de bordjes in de buurt zeer levend is. Ik vond mezelf onderhand oud genoeg om wijzer te worden en ging op de constante knallen af.

Op een veld stonden drie boerenkarren die werden beklommen door schutters, de geweren opengeknakt over de schouder tot ze in positie waren om de hanen te spannen, klaar voor de kleiduiven.

Op het terrein liepen stoere kerels, oude mannetjes en kinderen, waarvan sommigen me zelfs te jong leken voor frisdrank. Toen ik er eentje met een geweer over het schoudertje zag lopen, vroeg ik een meisje met Instagram-uiterlijk (dikke wenkbrauwen, dikke lippen, strakke scheiding, geplamuurd gezicht) of er een minimum-schutters-leeftijd was. “Voor een vergunning natuurlijk wel, maar als je verantwoord met een geweer om kunt gaan, ach wat kan het dan voor kwaad…? De vraag is eerder hoe oud je moet zijn om ermee op te houden.” Ze knipoogde richting de vermoedelijke grootvader van de kerstman, tikte tegen het geweer over haar schouder en begaf zich naar een podium. Daar hing een groot spandoek van de bloedbank met een oproep bloed te geven. Poëzie pur sang.

Het instameisje was niet de enige vrouw, zeker een kwart van de deelnemers bestond uit vrouwen. Frêle types zoals zij en boerinnen met brede schouders en dikke armen voor wie ik ook als ze óngewapend waren een stukje om zou lopen. Niemand deed lacherig over de schietende vrouwen – gezien de accuratesse waarmee ze de duiven uit de lucht trapten, leek dat ook niet verstandig.

Later kwamen we toevallig langs de bloedbank. Er hing een handgeschreven papiertje op de deur: dsl seulmt sr rdv. Ik moest de tekst even verwerken, maar mijn cursus appen met Fransen bleek een schot in de roos: Desolé, seulement sur rendez vous (Sorry, alleen op afspraak). Met moderne techniek kwam ook moderne taal vol afkortingen. Je kunt treuren om de teloorgang van de taal van de liefde, van grote dichters en verlichte denkers, maar die erfenis is al veiliggesteld in nodeloos ingewikkelde vervoegingen. Het zou toch géén doen zijn, appjes in de imperfect voltooide toekomst? Die toekomst komt er vast wel, maar dat doet-ie dan maar in zijn eigen tijd. De wereld draait te snel voor correct Frans. App-afkortingen kunnen even raadselachtig zijn als de indicatif plus que parfait, ze zijn wel lekker kort. FR d’auj PdP (hedendaags Frans, pas de problème).

Nou alleen nog ff de afkorting leren voor een cornetto fraise.

Zie ook https://marimaris.substack.com/